Dzieci, ryby, rzeki…

Proszę państwa oto miś…
– Mamo, dlaczego oni je tak meczą – pyta dziewczynka zwiedzając Zoo na widok zwierząt w klatkach.
– Nie, co ty, one mają tu dobrze – tłumaczy mama.
– Poczytaj sobie – mówi do córki. Z notatki zamieszczonej na tablicy informacyjnej wynika, że wspomniane zwierzę nie występuje na wolności. Jedyne okazy to te które przetrwały w ogrodach zoologicznych.
– Widzisz. Te zwierzęta maja tu dobrze, żyją dzięki Zoo – konkluduje mama.
Dziewczynka patrzy na druty, kraty i ograniczony drewnianymi belkami niewielki wybieg, nie wydaje się przekonana.

Jaguar, ku rozczarowaniu zwiedzających wychodzi tylko na chwilę. Przejście całego wybiegu zajmuje mu raptem minutę, (nie wszyscy zdążyli wyciągnąć smartfony) po czym chowa się przed wzrokiem ciekawskich w swoim domku. Na tabliczce umieszczonej obok wybiegu widnieje informacja, że to zwierzę ma „całkiem udane życie”.

Człekokształtny zwierz siedzi z nosem w szybie. Jest na wyciągnięcie ręki, widoczny w całej okazałości. Jego czarna sierść błyszczy w słońcu. Przy wybiegu zebrał się tłum. Gałki oczne goryla biegają po stłoczonych widzach. Sprawia wrażenie jakby szukał znajomej twarzy, wypatrywał przyjaciela. Nie może znaleźć, więc nie zatrzymuje się na nikim. Ślizga się wzrokiem wciąż na nowo po zgromadzonych. Mam ochotę mu pomachać, zawołać: „tu jestem”, żeby się choć na chwilę zatrzymał, ale przecież nie jestem dla niego nikim bliskim.

Czego nie lubimy?
Bawimy się czasem w zagadki. Zadajemy je sobie nawzajem. Tą usłyszałam miedzy zmywaniem naczyń a obieraniem ziemniaków. Moje dziecko oderwało się od lepienia konika z plasteliny i podbiegło do mnie wołając – Mamo, mamo, zgadnij co to? Czego nie lubią ludzie i zwierzęta? Zaczyna się na literkę „n”? Nic nie przychodziło mi do głowy. Zbyłam to krótkim: – nie wiem. Odpowiedź mnie poruszyła. Domyślacie się? Dam wam chwilę na zastanowienie. Rozwiązanie zagadki znajdzie-cie w dalszej części tekstu.

Królu Lwie nie odchodź!
Dużą radość sprawiła nam rodzinna wyprawa do kina na najnowszą ekranizację „Króla Lwa”. Kunszt pracy animatorów jest godny podziwu. Bohaterowie wyglądają identycznie jak dzikie zwierzęta żyjące na wolności. Kilka dni po seansie zelektryzowała nas wiadomość, że lew jest zagrożony wyginięciem. Czy w przyszłości ostatnim miejscem występowania tego gatunku będzie Zoo i bajki Disneya?

Żegnaj Rio!
Czarny scenariusz, który grozi lwom dla „ary modrej” już stał się rzeczywistością. Papużkę można zobaczyć już tylko w bajce „Rio”. Wyginęła w przeciągu ostatnich lat razem z dziesiątkami innych gatunków ptaków.

Hejtem w dziewczynkę
Iga Zasowska, trzynastoletnia dziewczynka, która latem prowadziła w Warszawie akcję protestacyjną przeciwko zmianom klimatu, spotkała się z atakiem hejtu ze strony dorosłych. Wyszydzano ją, wyśmiewano i przezywano.

To smutne, że nie traktujemy poważnie ani dzieci, ani zbliżającej się katastrofy klimatycznej. Popularne powiedzonko „dzieci i ryby głosu nie mają” można sparafrazować – Lwy, jaguary, goryle, niedźwiedzie, słonie… jeziora, rzeki, morza, lasy… głosu nie mają. Nie, nie dlatego, że na ten głos nie zasługują tylko dlatego, że im go nie dajemy.

Dać się zaskoczyć
Spuścizna jaką przekazujemy przyszłym pokoleniom to zanieczyszczona planeta, na której wiele gatunków zamieszkujących ją kiedyś zwierząt wymarło. Kolejne trafiają na listę zagrożonych wyginięciem w zastraszającym tempie.

Gdy bagatelizujemy odczucia dzieci, ignorujemy ich wrażliwość sami tracimy coś cennego.

Jeśli wsłuchamy się w to co mają nam do powiedzenia, możemy jak one zadziwić się rzeczami, które uważaliśmy dotąd za oczywiste. Możemy skorzystać na dziecięcej dociekliwości, zacząć pytać, rozważać, kwestionować. Szukać lepszych rozwiązań, nowych dróg.

Wróćmy do zagadki: „czego nie lubią ludzie i zwierzęta na literkę „n”? Odpowiedź brzmi: niewoli.

 

Fotografia mojego autorstwa.

5 komentarzy do “Dzieci, ryby, rzeki…”

  1. Bardzo dobry i poruszający tekst. Szkoda, że tak wielu dorosłych jest tak krótkowzrocznych i chciwych, że nie chce dostrzec zagrożenia. Do tego wciąż zbyt wielu ludzi wzrasta w otoczeniu ideologii antropocentrycznych (politycznych i/lub religijnych), stawiających człowieka w uprzywilejowanej pozycji i wmawiających nam, że możemy „panować” nad przyrodą. Obawiam się, że większość zreflektuje się, gdy będzie za późno.
    Pozostając w temacie: polecam lekturę książki Zenona Kuczyńskiego „Farba znaczy krew”. Wstrząsająca.

  2. Czy zastanowila sie Pani ze posiadajac dzieci niszczy Pani srodowisko? „Ekologiczny” tryb zycia, oszczedzanie wody, segregowanie odpadow tylko w niewielkim stopniu zmniejsza wplyw jaki ma kazdy czlowiek na srodowisko. A najwiekszymi konsumentami celulozy (wiec i niszczycielami lasow) sa niemowlaki. Woda, chemia (srodki do prania, leki, kosmetyki) energia, produkcja smieci – dzieci tez przewyzszaja doroslych. To nie „zly kapitalizm” niszczy przyrode.

    1. O ile dobrze rozumiem, Pani zdaniem najlepszą formą dbania o środowisko jest nie rodzić dzieci, w konsekwencji czego gatunek ludzki wymrze i wreszcie przestanie niszczyć planetę. To dosyć drastyczne rozwiązanie.

      1. Raczej ograniczyc ilosc dzieci. Stopniowo zmniejszyc populacje, ktora bedzie mogla zyc w godnych warunkach.
        Wiec prosze nie wylewac krokodylich lez – sama Pani jest niszczycielem.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *